Dat onze dochter nu drie jaar is, wil niet zeggen dat wij nooit meer in onze slaap gestoord worden. Regelamtig nog, helaas. Vooral als een dag heel druk is geweest, wordt Lila nog wel eens wakker. Een keer, twee keer, pff soms wel drie keer.
Soms is ze Nanno kwijt. Haar knuffel. Ik heb nu met haar afgesproken dat ze eerst zelf gaat zoeken voordat ze mij wakker maakt. Vorig week huilde ze toch weer om half 3 ‘s nachts dat ze Nanno kwijt was. Hij had zich toen verstopt onder een andere knuffel! De boef! In het donker is het ook wel moeilijk zoeken. Gelukig is ze van de speen af, want die was ook regelmatig kwijt.
Kinderen zijn ook regelmatig ziek wat heel lastig kan zijn ‘s nachts. Lila heeft in de herfst wekenlang last gehad van een kriebelhoest. Daar word je wakker van. En wij dus ook.
Hoe dan ook, elke nacht dat ze niet wakker wordt is mooi meegenomen. Het hoort er voorlopig nog een beetje bij dat dat vaak niet zo is.
Terwijl mijn vriend weer gaat liggen, zich hoogstens een keer omdraait en weer doorslaapt, zo niet -snurkt, heb ik er meestal de grootste moeite mee om weer in slaap te vallen.
Als Lila begint te huilen krijg ik een adrenaline stoot van heb ik jou daar. Ik begrijp dat dit komt omdat we vroeger in het wild heel snel moesten reageren, omdat er wel een wild dier naast het bed van je kind kon staan. Je bent als moeder geprogammeerd om snel te reageren als er iets met je kind aan de hand is. Fantastisch mechanisme!
Als het enige probleem is dat een knuffel kwijt is, is dit mechanisme alleen wel een beetje buitenproportioneel.
Maar goed, ik ben nu eenmaal voor eens en voor altijd moeder dus ik heb er maar mee te dealen.(Straks lig ik wakker tot ze weer veilig thuis is, aargh!!)
En dat doe ik ook.
Ik heb een paar trucjes om weer in slaap te vallen:
De eerste is om je op je ademhaling te concentreren en rustig adem te halen. Adem rustig in, dan uit en houd dan een pauze. En weer door. Check ook of je er niet verkrampt bij ligt (kaken!).
De tweede heb ik al in een ander blog besproken en dat is het mantra Ek ong kar. Als ik die maar herhaal, word ik snel rustig. Hij gaat zo: Ek ong kar, whahay guru, sat nam. Dit mantra is eigenlijk bedoeld om het negatieve in het positieve te veranderen.
De derde is de 4,7,8 methode. Het is bizar. Elke keer dat ik hiermee begin, denk ik, het werkt niet, maar de volgende ochtend constateer ik dan dat hij wel degelijk werkt. Het gaat zo: Je ademt eerst 4 seconden in, dan houd je je adem 7 seconden in en vervolgens adem je 8 seconden uit. En dit herhaal je tot je in slaap valt. Omdat je je volledig op je ademhaling concentreert, kalmeert dit zowel je geest als je lichaam. Doordat je je adem 4 seconden inhoudt, heeft de ingeademde zuurstof kans om zijn werk te doen. Deze methode werkt ook om te kalmeren in een stressvolle situatie.
Oké, de vierde zal je misschien verbazen, maar hij werkt voor mij op het moment het beste. Tada, ik zing kinderliedjes. Niet hardop natuurlijk. Die kinderliedjes hebben toch iets magisch want ik word er extreem rustig van en val heel snel weer in slaap.
Laat me weten als jij nog een goede tip hebt!
Welterusten!
