Als mijn dochter ‘s ochtends wakker wordt, neem ik haar bij me in bed en mag ze een half uurtje met de ‘foon pfelen’.
Ik vind het heerlijk dat ik zo nog even kan blijven liggen en langzaam wakker kan worden. Lila maakt een puzzel, speelt een ander spelletje of kijkt naar foto’s en video’s (voornamelijk van zichzelf).
Ik weet dat er ouders zijn, die dit absoluut not done vinden en resoluut elk scherm afwijzen. Er zijn volgens mij veel mensen die zich schuldig voelen als hun kind achter de iPad of de tv zit. Ik maak me er echter niet te druk om. Ze kunnen niet altijd buiten spelen denk ik dan.
Er zijn 5 redenen waarom ik me niet schuldig voel als ik mijn peuter mijn iPhone geef om mee te spelen:
- Als ze bijvoorbeeld achterin de auto zit wat ze echt heel saai vindt en zich stierlijk verveelt en begint te dreinen zorgt de iPhone voor wat rust tijdens een dagje uit of een vakantie. Papa en mama kunnen zich zo op de weg concentreren en zij vermaakt zich.
- Niet alleen vermaakt zij zich op de iPhone, ondertussen oefent ze ook haar hand-oog- coördinatie en haar fijne motoriek. Natuurlijk doet ze dat met vingerverven ook, maar dat is een stuk minder praktisch tijdens een autoritje.
- Wat ze verder leert is dat als zij bepaalde dingen doet, dit weer een bepaald resultaat heeft. Oorzaak en gevolg dus. De apps die ik voor haar heb gedownload spelen daar ook goed op in. Applaus als ze iets goed heeft gedaan, knalgeluiden als ze op ballonnen klikt. Ze geniet daar zichtbaar van.
- Ze leert daadwerkelijk iets. Ze leert bijvoorbeeld oefenen met letters, het verschil tussen hoofd- en kleine letters. Ze leert getallen gebruiken, tellen. Een prima basis dus voor de kleuterschool straks!
- Ik ben echt geen ochtendmens en met dat half uurtje respijt ben ik niet die moeder met dat eeuwige ochtendhumeur, maar is het best te doen met mij ‘s ochtends.
