Zwemluiers werken niet altijd zoals ze zouden moeten werken. Daar zijn wij onlangs achter gekomen- the hard way.
Wij hadden na een half jaar zin om er eens tussenuit te gaan met zijn drietjes en hadden voor het eerst een mini-vakantie geboekt op de Veluwe. In het hotel was een zwembad en het leek mij heel leuk om daar te gaan zwemmen met de baby. Ik had een grote baby float zwemband voor haar gekocht en gelukkig mocht die mee in het zwembad. Van te voren dacht ik dat ze het direct heel leuk zou vinden, een TummyTub XXL! Thuis was ze haar badje niet uit te kríjgen ‘s avonds. Maar zo’n groot zwembad vond ze toch wel eng. Ze wilde uiteindelijk wel het water in, maar alleen vastgeklampt aan mij.Wat een heerlijk gevoel is dat trouwens; zo’n klein mensje dat jou met haar leven vertrouwt en niet meer loslaat!
Ik deed het dus rustig aan en wandelde een beetje rond met haar in het water. Ik zag dat ze er steeds meer lol in in kreeg dus ik begon een beetje met haar te spelen. Dat werd al snel redelijk wild door het water bewegen, heen en weer en op en neer. Totdat we ineens bruine klontjes zagen rondzwemmen in het water. Mijn vriend riep uit; ze heeft gepoept! Ik nog; dat kan niet, ze heeft een zwemluier aan!
Maar ja, daar lagen ze inmiddels op de bodem van het zwembad, bruine klontjes. Gelukkig ben je van je eigen kind niet vies. En gelukkig had ze geen diarree. O, en gelukkig waren we de enigen in het zwembad op dat moment.
Follow
