Vorige week woensdag konden we eindelijk Lila’s bril ophalen bij de brillenwinkel. Lila had er echt zin in en ze vroeg al dagen: “Wanneer gaan we mijn bril ophalen?”
Eerlijk gezegd hield ik mijn hart vast, want ik twijfelde echt of ze hem wel op zou houden. Uit ervaring weet ik dat een bril enorm wennen is. Ik werd er behoorlijk dizzy van en moest even doorzetten.
‘Even doorzetten’ uitleggen aan een peuter.. Hmm, daar zouden we nog een zware dobber aan krijgen. Dácht ik!
Maar niks van dit alles. Ze heeft hem opgezet, er geen seconde over geklaagd en ze is helemaal down met die bril.
Ze wil hem wel heel graag zelf schoonmaken dus dat is af en toe oppassen geblazen, maar ik juich het ook juist toe dat ze goed voor haar bril wil zorgen en hem zelfs wil vèrzorgen.
Aangezien die kleintjes nog nauwelijks een neusbrug hebben, zakt de bril wel af en door het weer goed zetten, wordt hij snel vies. Best lastig, zo’n bril die afzakt maar ook daar weer, ze klaagt nergens over.
Het is moeilijk om een gesprek met haar te hebben over die bril. We vragen natuurlijk wel “Zie je nu beter?” Maar het antwoord is niet echt duidelijk. Gewoon “Ja”, maar verder laat ze er niet veel over los.
Ze moet wel beter zien want ze heeft twee glazen met een sterkte van +2,5. Dat zie je ook wel. Haar ogen zien er een stuk groter uit door die glazen.
Haar ogen moeten het ook zó veel makkelijker hebben nu! Ze zakken niet meer weg.
Die bril is dus echt een enorm succes en jeetje, wat zijn we daar blij om. Haar ogen hebben nu weer de kans zich goed te ontwikkelen en waarschijnlijk heeft ze over een tijdje helemaal geen bril meer nodig.
Daarover, na haar eerste afspraak bij de oogarts kregen we een briefje mee dat we over vier maanden weer een afspraak moesten maken. Ik vond dat vrij rap, maar dacht er verder niet bij na.
Nu hoorde ik van mijn ouders die bij een opticiën waren geweest dat de afwijking bij een klein kind heel snel kan veranderen. Met andere woorden, er is een grote kans dat over 4 maanden er weer nieuwe brillenglazen nodig zijn met een lichtere sterkte.
Toen ik dit tegen de verkoopster bij de brillenwinkel zei, zei ze dat we er dan over vier maanden voor konden kiezen om goedkopere glazen te nemen. (O, was dat ook een optie?) Nu hebben we glazen van €30 per stuk, maar er zijn ook glazen van €15 per stuk.
Ondanks dat de verzekering een bedrag vergoedde, heb ik toch wel wat geld aan die bril uitgegeven. Ik vind het dus heel raar dat 1. Er in het ziekenhuis niet is gezegd om beter goedkopere glazen te nemen omdat de sterkte heel snel kan veranderen en 2. dat in de brillenwinkel het personeel niet weet dat die sterkte zo snel kan veranderen bij kleine kinderen en mij niet is geaviseerd om goedkope glazen te nemen.
Hoe dan ook, dat is nu water onder de brug.
Lila en wij zijn super blij met haar stoere ‘Pepe jeans’ bril.
En we zien het wel!
