Volgende week gaat Lila voor het eerst naar de voorschool. Ze heeft er wel zin in geloof ik. Ze is dol op andere kinderen, is echt een sociaal beest en ze heeft veel zelfvertrouwen. Wat extra leuk is, is dat een van haar beste vriendjes, Noah, bij haar in de klas zit.
Ook de activiteiten zal ze heel erg leuk gaan vinden. Ze is graag “bezig”, is nieuwsgierig en ze zit vòl energie.
Lila is nooit naar een kinderdagverblijf geweest, maar alleen naar de crèche bij de sportschool. Daar gaat ze al heen sinds ze 5 maanden oud was. Mijn vriend en ik wisselden dit af waardoor ze er vier dagen per week 2 uurtjes naar toe ging.
Dat gaat dus allemaal veranderen! En hoewel ze dus iedereen bij de crèche heel goed kent, heeft ze het er vaak moeilijk mee als ik weg ga. Ze klampt zich dan aan me vast en gaat huilen als ik haar weggeef. Het is volslagen normaal voor een kind van haar leeftijd om een beetje verlatingsangst te hebben. Dit wordt alleen extra getriggered bij grote veranderingen. Ze moet er nog even op leren vertrouwen dat mama altijd terug komt.
De eerste 1 à 2 keer mag ik er bij blijven, maar ik heb van een vriendin gehoord dat je dat echt tot 1 keer wilt beperken want uiteindelijk heb je daar niks te zoeken. Zij vond het in ieder geval een behoorlijk saaie ochtend op een heel ongemakkelijk stoeltje.
Hoe dan ook krijg je een half uur om je kind te brengen en er even bij te blijven zodat je kind even kan wennen.
Ik vind het zelf ook wel spannend om haar op een nieuwe plek achter te laten bij nu nog vreemde mensen. Dat afscheid zal wel pittig worden!
In de folder van de voorschool staan al aanwijzingen hoe je dat aan moet pakken.
“In het algemeen geldt bij het afscheid nemen dat duidelijkheid belangrijk is, dus: uitleggen dat u weggaat en het dan ook écht doen. Het is begrijpelijk dat u het vervelend vindt om uw
kind (dat misschien wel moet huilen) voor het eerst achter te laten, maar het afscheid rekken of zonder afscheid weggaan, maakt het alleen maar moeilijker voor beide partijen.”
Gelukkig is het niet de eerste keer dat ik haar achter laat en hopelijk huilt ze niet al te hard.
Een goede voorbereiding op die eerste schooldag is heel belangrijk is. Je wilt niet op het laatste moment geconfronteerd worden met bijvoorbeeld een lege fruitmand.
De avond ervoor ga ik al met Lila uitzoeken welke kleren ze aan gaat doen. Helaas mag dit niet haar nieuwste jurk zijn, maar moeten het echt “speelkleren” zijn. Ze gaan ook buitenspelen dus daar moeten we rekening mee houden.
We moeten kleding kiezen die ze ook makkelijk uit kan doen als ze naar de wc moet. Het zou vervelend zijn als ze door een rottige sluiting een ongelukje krijgt.
Ook haar rugzakje kunnen we vast inpakken. Gelukkig is ze net op tijd zindelijk dus een luier hoeft er niet meer in. Wel haar drinkbeker en iets te eten (lees: een mega verantwoorde snack.).
Alles wat ze mee krijgt naar school, krijgt een sticker met haar naam erop. Zo voorkomen we dat er dingen kwijtraken.
We kunnen ook een van haar “vriendjes”, Dribbel, pop of Totoro vast klaarleggen. Ik denk dat ze het wel prettig vindt om een beetje steun dan wel troost te krijgen van een van haar knuffels.
Zelf moet ik eraan denken om mijn telefoon mee te nemen zodat ik foto’s kan maken. Zo’n gedenkwaardige gebeurtenis moet wel vastgelegd worden.
Hoewel ik lang heb uitgekeken naar het moment dat Lila eindelijk naar de voorschool zou gaan, zal het leukste moment toch zijn wanneer ik haar weer op ga halen!
