X

X

Toen mijn dochter 2 werd, hebben we dit geruisloos voorbij laten gaan. Laten we zo zeggen dat we de kans hebben gegrepen om er even niet al te veel moeite in te stoppen. Opa en oma kwamen langs en Lila kreeg een mooie nijntje taart.

Dit jaar werd ze drie en toen hadden we geen keus meer. Lila’s verjaardag ging gevierd worden. Mijn dochter is namelijk heel sociaal, ze houdt van mensen en van een beetje aandacht is ze ook niet vies.

Omdat wij op 50 m2 wonen had ik geen zin om een hele middag ouders met kinderen over de vloer te hebben. Dit hebben wij het eerste jaar wel gedaan en ik heb er nauwelijks van genoten. Aan het eind van de dag was ik kapot en blij dat het voorbij was.

Dit jaar hebben wij 6 vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd. Zonder ouders. Op zaterdagmiddag waren ze welkom vanaf 1 uur en vanaf half 4 stond er een borrel klaar voor de ouders.
Dit was een experiment en een behoorlijke ook want de jongste was pas 2,5 en ik wist totaal niet hoe het uit zou gaan pakken. Ik heb het aanbod van mijn lieve zus om te komen helpen dan ook direct geaccepteerd.

Gelukkig is het allemaal super goed gegaan en hebben wij een ontzettend leuke middag gehad.
De kinderen werden eerst één voor één gedropt door hun ouders. Lila kreeg dan een cadeautje en dan gingen de ouders weg. In één geval was dat geen optie, weggaan, dus toen is er een papa gebleven.

Alle kinderen gingen vervolgens aan tafel en toen zijn we cake gaan versieren. Geen cupcakes maar plakjes cake. Dit leek ons praktischer.
We hadden enorm veel spikkels, dropveters, slagroom en poedersuiker ingeslagen om het zo leuk mogelijk te maken. Tip: oefen vooraf even met glazuur maken ;-).

Het was een groot succes, maar het merendeel van de kinderen was wel veel sneller klaar dan ik had verwacht. Of liever gezegd, er eerder klaar mee, dan ik had verwacht. Vooral de jongens. Voor de jongste was het toen tijd om zijn moeder ineens onwijs te missen, naar de voordeur te rennen en het op een blèren te zetten. Er was geen land met hem te bezeilen. Hij wilde niks te drinken, niks te eten, geen cake meer versieren, niks.
Ik ben naar hem toegegaan, ging door mijn hurken en fluisterde “maar weet je wat je ook mag doen? PAW PATROL kijken!”
“Paw patrol, Paw patrol!!”
Já, dat wilde Max wel. Als een dolle rende hij naar de televisie.

Crisis afgewend.

Natuurlijk gingen toen alle kinderen Paw patrol kijken.

Alles beter dan brullende kinderen, maar we wilden toch de feeststemming terugbrengen. Mijn vriend had toen de ingeving om de Kinderdisco aan te zetten. ‘I am te musicman'(I know, don’t ask) is mijn dochters favoriet dus die werd aangezet. Wat er toen gebeurde was echt fantastisch en wij hebben er nog steeds lol om. Die kids gingen me namelijk een potje los! Er werd gesprongen, met armen gezwaaid, maar ook de meest moeilijke dansmoves werden geshowd. Ik en mijn zus hadden compleet de slappe lach.

Na het dansen waren ze wel een beetje moe dus toen mochten ze nog even televisiekijken en toen kwamen druppelsgewijs de papa’s en mama’s terug.
We hebben toen nog een uur of twee gezellig geborreld en om 6 uur was het huis weer leeg.

Top verjaardag! Volgend jaar weer!!