Dit weekend waren mijn vriend en dochter samen naar de Ardennen en dat betekende dat ik voor het eerst in 3 jaar alleen thuis was.
Heerlijk! Wat een rust! Maar ook, ráár!!
De eerste nacht heb ik gelijk 10 uur geslapen. Sinds Lila geboren is, heb ik gewoon chronisch slaapgebrek. Natuurlijk was ik vroeger ook wel eens moe maar dan had ik altijd het weekend nog om bij te tanken. Als ik dan twee nachten zo’n 10 à 11 uur sliep kon ik er weer tegenaan. Nu is er nooit tijd om bij te tanken. Zelfs van onze vakantie kwamen we vermoeider terug dan we erheen gingen. Oké, dus dat was heel fijn. Slápen.
De tweede nacht ben ik lekker uit gegaan en was ik weer terug bij af want er moest weer heel wat slaap ingehaald worden. Maar goed, dat kon, ik heb tot twee uur de volgende middag geslapen en ook zondagnacht, heb ik weer 10 uur geslapen. Het is nu maandag en ik zit hier werkelijk waar zo fris als een hoentje. Het moge duidelijk zijn dat vooral de mogelijkheid tot slapen, heel veel slapen, het allerfijnste was.
Er waren toch een paar dingen die ik heel confronterend vond aan alleen thuis zijn.
Allereerst was het wel stil in huis maar niet in mijn hoofd. De echo’s van het lawaai dat ik normaal gesproken dag in dag uit hoor galmden na.
Daarbij dacht ik, ik kan mezelf niet meer zo makkelijk “uit zetten”. Niet zoals dat vroeger ging als ik een paar dagen vrij had. Als moeder sta je blijkbaar altijd “aan”. Elke keer als ik een kind hoorde, veerde ik op en voelde ik wat adrenaline door mijn lijf schieten. Voor niets, want Lila was er helemaal niet. Het waren gewoon kinderen in de buurt.
De eerste ochtend dat ik wakker werd vond ik het heel raar dat ik niet direct kon gaan praten. Tuurlijk het was ook lekker rustig maar het bevreemdde me ook. Ik heb snel mijn moeder gebeld om even bij te kletsen. Vroeger belde ik er zo 500 belminuten per maand doorheen. Tegenwoordig ben ik trots als ik 200 belminuten gebruikt. Die behoefte aan kletsen wordt hier thuis dus makkelijk bevredigd.
Ik merkte ook wel dat ik aan dingen toekwam waar ik normaal gesproken nooit tijd voor heb of de gelegenheid. Ik heb lekker opgeruimd en het blééf ook opgeruimd. Ik heb uren door tijdschriften gebladerd die er al weken, zo niet maanden lagen. Zondag heb ik de hele dag in bed doorgebracht en lekker met de katten geknuffeld. En een hele film gekeken!! (To live and die in L.A.)
Maar goed, nu is het maandag en vind ik het toch een beetje saai worden.
Oké, kom nu maar weer terug, ik vind er niks aan zonder jullie!
Follow
