Ik ben het afgelopen jaar drie keer gefeliciteerd met mijn tweede zwangerschap. Ik was en ben alleen allesbehalve zwanger. Ai.
De eerste keer stond ik aan het einde van een feestje met Lila op mijn heup. Ik was moe dus stond niet zo netjes rechtop. De tweede keer zat ik op de grond bij een kinderfeestje en de laatste keer zat ik op een bankje bij de opening van een tentoonstelling. Ja, en als ik zit, kiept dat zwembandje lekker over de rand van mijn broek.
Op het moment dat het gebeurt, is het erger voor degene die de fout maakt. Waarom? Omdat ze eigenlijk zeggen, je hebt een vette pens. En dat is niet zo aardig. Zo iemand schaamt zich dus dóód! (Terecht ;-))Achteraf vind ik het zelf eigenlijk ook helemaal niet zo leuk, terwijl ik er aanvankelijk wel om moest lachen. Vooral nu na de derde keer heb ik het gehad. Ik ben niet zwanger!!!
Zo erg is het bovendien helemaal niet gesteld met mijn mommy tummy. Hij zit er wel, maar ik mag echt niet klagen. Ik doe wel een paar keer in de week buikspieroefeningen in de hoop het weer wat strakker te krijgen. Die oefeningen doe ik trouwens niet alleen uit esthetisch oogpunt maar ook omdat ik me fitter en sterker wil voelen.
Wat ik eigenlijk denk, is dat het niet alleen met mijn “buikje” te maken heeft dat deze vrouwen mij per ongeluk feliciteerden, maar vooral met hun verwachtingen. Lila is in december 3 geworden en praktisch iedereen in mijn omgeving, heeft inmiddels een tweede. Mensen gaan er dus van uit dat er een tweede komt. Heel raar vinden ze het als ik zeg dat er geen tweede gaat komen. Ergens is het ook wel kwetsend want in andere omstandigheden was er waarschijnlijk wel een tweede gekomen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf de fout ook een keer heb gemaakt. Bij een collega van mijn vriend nog wel. Ik kon wel door de grond zakken. Zij was met haar drie kinderen op de kinderboerderij dus het had niet zozeer met mijn verwachtingen te maken. Ze stond er gewoon net als ik op dat feestje een beetje onderuit gezakt bij met een kind op haar heup.
Ik doe het dus nooit meer. Nooit meer!! Iemand moet echt al aan het baren zijn, voordat ik ik iemand weer ga feliciteren. Dat zorgt op zich ook weer voor rare situaties. Ik had laatst een jas, die mij net te krap zat, verkocht via Marktplaats en die vrouw kwam langs en wilde hem even passen. Ze had alleen zó’n toeter en was minstens 7 maanden zwanger. Ze ging die jas dus no way dicht krijgen, dat zag ik gelijk. Maar mijn naam is Haas, ik zeg niks. Gelukkig zei ze zelf vrij snel dat ze zwanger was, 8 maanden, en dat ze de jas alleen wilde passen om te kijken of hij goed zat bij haar schouders.
Phew, gelukkig. Toch vind ik het beter zo. Het is namelijk zo makkelijk om iemand te kwetsen. Ik was laatst op een feestje en daar liep ook een vrouw rond die wel 8 maanden zwanger leek, maar ze was al rond de 50. Zij bleek dus echt issues te hebben, inwendig. Liever maak je dan niet de fout zo iemand te feliciteren.
Een pittig verhaal vond ik dat van die vrouw aan wie werd gevraagd hoe lang ze zwanger was door een steward op een binnenlandse vlucht in Nieuw-Zeeland. Ze was dus helemaal niet zwanger en zei tegen de steward dat ze zich enorm gekwetst voelde. De vliegmaatschappij heeft de vrouw om het goed te maken een voucher ter waarde van 67 dollar aangeboden. Terecht?
Het is moeilijk want je weet gewoon niet hoeveel verdriet er achter zit. Misschien probeert ze al jaren zwanger te worden en is ze opgeblazen door de hormonen. Je weet het niet, maar ik geloof wel dat het niet de intentie van de steward was deze vrouw te kwetsen. Bovendien was het zijn taak om te checken of ze een doktersverklaring bij zich had in het geval ze wèl zwanger was geweest. Ik heb de foto bovendien nog even bestudeerd en eerlijk is eerlijk, ze zag er niet uit alsof ze op het punt stond te bevallen, maar toch 4,5 maanden, het had gekund.
Maar goed, mijn devies, als het even kan, laat iemand lekker zelf vertellen dat ze zwanger is.
Follow
