Ik vond het gedichtje ‘Marc groet ‘s morgens de dingen’ van Paul van Ostaijen op de middelbare school al heel schattig en mooi. Het is een van de bekendste kindergedichten uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Omdat ik iets over dit gedichtje wilde schrijven, heb ik het even gegoogled en kwam erachter dat de schrijver maar 32 jaar oud is geworden en hij is zelf nooit getrouwd of vader geworden. Hij is aan longtuberculose overleden.
Het leek mij juist dat dit gedichtje door een vader was geschreven. Ik moet er vaak aan denken als Lila ‘s ochtends bij ons in bed komt en alles in haar wereld gaat begroeten, (vingertje erbij), ‘poes’ (daar hebben we er drie van) ‘bal’ (de lamp in de slaapkamer vindt zij een bal) ‘papa’ (die ligt naast me) ‘wa, wa’ en ‘poes’ (de hondjes en de poes die ze ziet op de poster boven ons bed).
Marc blijkt het zoontje te zijn geweest van een vriend van van Ostaijen, de schilder Floris Jespers. En het gedichtje is wel degelijk gebaseerd op de dingen die een klein jongetje ‘s ochtends allemaal zag en benoemde, op schoot bij zijn vader.1 Het grappige vond ik dat het voornamelijk schilderijen van zijn vader waren die Marc groette. Leuk idee; zo’n klein jongetje dat 100 jaar geleden op schoot zat bij zijn vader en hetzelfde deed als wat mijn dochter nu doet, de dingen groeten.
