Ik vind het zelf behoorlijk pittig als ik zo’n lief dreumesje ineens een klap zie uitdelen of erger nog een ander kindje zie bijten. Dat dit ongewenst gedrag is moge duidelijk zijn, “maar, zegt opvoedkundige Marina van der Wal in Kinderen, slaan hoort bij een gezonde ontwikkeling.”
Ze moeten alleen nog even leren dat dit niet de bedoeling is!
Kleine kinderen hebben nog weinig begrip van het verschil tussen zacht en hard en pijn. Ik zie dit vooral als mijn dochter onze bejaarde kat te grazen neemt. Dat is echt een fragiel, oud vrouwtje, met staar en weinig vlees meer rond haar botten, maar Lila is af en toe iets te enthousiast en springt bovenop haar of trekt aan haar staart. Ze missen daarbij nog het vocabulaire om zichzelf goed uit te drukken en om duidelijk te maken wat ze willen. Ik snap wel dat dat behoorlijk frustrerend kan zijn.
Kinderen schijnen vooral op zoek te zijn naar contact en niet per se een confrontatie. We moeten ze dus helpen om dit wat beter aan te pakken. Slaan mag dan redelijk normaal zijn in een bepaalde periode van je leven, maar dat moet wel tot die periode beperkt blijven.
Het is belangrijk om je kind te laten zien dat dit onnaceptabel gedrag is. Het afdoen met “het is maar een fase” vind ik te gemakkelijk. Je wilt toch dat hij voor altijd onthoudt dat slaan en bijten niet de norm is.
Er zijn allerlei manieren waarop je dit gedrag kan corrigeren. Je kan bijvoorbeeld de hand van je kindje pakken en voordoen wat hij wel moet doen. Bijvoorbeeld aaien. Het is belangrijk dat je elke keer zegt dat wat je kind doet, de ander pijn doet. “Au”, begrijpen ze al heel snel.
Agressief gedrag kan ook een manier zijn om aandacht te vragen. Ik zie dat vaak al aan de blik in mijn dochters ogen als ze ineens iets op de grond gooit. Eigenlijk wil ze aandacht. Ik negeer dan het driftige gebaar of ik maak er een grapje van. “Oh, oh, gevallen”, zeg ik dan quasi geschrokken. Als je er teveel aandacht aan besteedt zet je dreumes dit de volgende keer weer in en misschien nog wel erger!
Soms is een klap in je gezicht niet meer dan een experiment van je kind. Hij heeft die handjes en hij kan er dingen mee. Een leuk alternatief om je kind te leren kan een high-five zijn.
Als ze echter wat ouder zijn en die klap komt uit pure frustratie omdat ze iets niet krijgen, moeten ze daar natuurlijk de gevolgen van inzien. Vertel je kind dat het niet mag slaan. Hoe jonger ze dit leren des te groter de kans dat ze later ook niet anderen gaan slaan. Leer je kind daarbij om sorry te zeggen tegen degene die hij heeft geslagen.
Als je kind een ander slaat is het ook heel belangrijk dat je zegt dat dat niet mag en ook dan is het goed om uit te leggen dat er andere manieren zijn om bijvoorbeeld ook met dat speelgoed te spelen. Je kan het bijvoorbeeld vragen, ze kunnen samen spelen of ze moeten op hun beurt wachten (misschien is het gebruik van een timer daarbij handig.)
Kleine kinderen doen alles na. Als zij voorbeelden van agressie in hun omgeving hebben zullen ze dit gedrag ook gaan kopiëren. Oudere broers en zussen geven nog wel eens het verkeerde voorbeeld, maar wij als ouders óók. Misschien heb jij ook wel eens snel iets uit je kind zijn handen gegrist. Mits dit geen gevaarlijke situatie oplevert, is het beter om uit te leggen waarom je kind dat bepaalde voorwerp niet mag hebben en het terug te vragen. Je kunt hierbij gerust een strenge toon gebruiken en hem duidelijk laten zien dat je verwacht dat hij het voorwerp teruggeeft.
Even flink oefenen op je ‘Mommy look’ dus.
