Sinds ik moeder ben, maak ik deel uit van een nieuwe groep; die van ‘ouder zijn’. Als ik andere ouders ontmoet voel ik direct een connectie. Het is makkelijk om elkaar aan te spreken, bij het consultatiebureau, in de speeltuin of gewoon op straat. Waarom is dat? We hebben iets gemeen. We hebben allemaal onze entree gemaakt in de wereld die ik het Ouder-universum noem.
Dat gevoel niet de enige te zijn, me bijna een lotgenoot te voelen vind ik heel fijn. Allereerst omdat je als volwassene ineens best wel rare dingen staat te doen die op zich niet zo ‘cool’ zijn, bijvoorbeeld samen met je kind op de wip wap, zandtaartjes bakken in de zandbak en vooral heel veel snot en poep opruimen. Maar je bent niet de enige! Pff..
Daarnaast is het ook heerlijk om je ervaringen uit te kunnen wisselen. Met de kinderlozen babbelen over gebroken nachten en poepluiers is toch echt anders. Hoe lief ze het ook bedoelen.Verder delen wij een geheim hier in het ouder-universum. Alleen wij weten ècht hoe het is en hoe het voelt om een kind te hebben. Welk gevoel dat kindje ons geeft als hij ons ‘s ochtends met een lach begroet. Bij ons wegkruipt als er vreemden zijn en hij een beetje bang is, of verlegen. Alleen door ons getroost wilt worden als hij verdrietig is. Het gevoel van trots als hij weer iets nieuws heeft geleerd of als hij grappig is of er gewoon heel goed uitziet in de nieuwe kleertjes die je voor hem hebt gekocht.
Welkom dus in het ouder-universum. Ik vind het een hele fijne plek.
